annenin mükemmel bir varlık olması

işte ben o anı yaşıyormuşum,
annemin elimden tuttuğu ve son kez bakabildiğini belli ettiği o an.
bakışlarını en anlamlı gördüğüm o an işte o anmış,
hayatın en dayanılmaz olduğu an.
kalan bir damla canını bana belki hoşçakal belki kendine iyi bak demek için harcayan annemin başında geçirdiğim o an,
o anmış işte hayatın en dayanılmaz olduğu an,
tek bir kelime edemeden annene, onu uğurlamakmış yolculuğuna,
tek bir kelime bile duyamadan annenden vedalaşmakmış bakışlarla.
hoşçakal bile diyemeden gitmeseymiş annenin uzun bir yolculuğa.
bir daha gelmeyeceğini bilirken hem de ,
o kadar küçük değilken nereye gittiğini bilirken hem de.
işte o anmış hayatın en dayanılmaz olduğu an.

her an uçurumlardan atlıyor gibi hissetmekmiş gecelerce,
her sabah bir boşlukta uyanmakmış o gecelerin ardından.
o anmış işte hayata lanet ettiğim an.
o anmış işte hayatın dayanılmaz olduğu an.