sözlük yazarlarının itirafları

bugün öyle bir şey yaptım ki hala inanamıyorum. aklım nerde, ben nerdeyim, inanılır gibi değil.

uzun süredir görüşmediğim bir arkadaşla görüştüm, neyse çıktım yanından arabaya doğru ilerliyorum. arabanın tam kapısında telefonlarımdan birisi çalmaya başladı. açtım konuşuyorum, diğer telefonu arabanın üzerine koydum ya da koymuşum o an.

neyse arabanın kapısında konuştum, konuştum, konuştum, 10 dk kadar sürdü, önemli de bir mevzuydu, mevzuya iyice daldım gittim.

sonra bindim arabaya çalıştırdım, hareket ettim, 100 metre kadar gittim, diğer telefonumun sesi geliyor ama derinden ve uzaktan geliyor. ''ne oluyor ya, neden bu ses derinden geliyor'' dedim, durdum bir kenarda. telefonları arabada koyduğum her zaman ki yerinde değildi kayıp telefon. koltuğun altına bakındım, ayaklarımın altına baktım, hiçbir yerde yok, ses hala derinden geliyor, yanımda olmadığı belli. ben arabanın içinde bakınırken ses sustu.

dayanamadım indim arabadan, koltuğun aralarına baktım, yok yok yok telefon.

yanımdan geçen bir çocuk ''abi arabanın üzerinde telefon var'' dediğinde jeton öyle bir düştü ki bende, başladım gülmeye.

telefon arabanın üzerinde 100 metre gitmiş ama düşmemiş öyle duruyordu. 'gül gül öldük' sözünü tek başıma yaşıyordum yolun kenarında.

cadde kalabalıktı, olayı anlayan birisi olduysa kim bilir ne düşündü benim için.

bu tip dalgınlıklara düşen birisi de değilim, sanırım konuştuğum mevzunun kafamı kurcalaması böyle bir şey yaşamama sebep oldu.