her gün birileri ölüyor

her gün birileri ölüyor...

anasının kınalı kuzusu, mehmet i bir hain pusuda can verirken... anasının göz bebeği ayşe sinin beyaz gelinliği kendini bilmez bir kör kurşunun küçük bir çocuğun bedeniyle kana bulanırken... ve belki de kışın ayazında bir sokak köşesinde donmuş, cansız bedeniyle herkesin acıyan ve şaşkın bakışları arasında yitip giden o kimsesiz son nefesini vermişken... bir düşman askerinin postal seslerinin gölgesi altında son nefesini veren güzel ve masum bakışlı afgan kızı son gözyaşını dökerken... namus ve töre çıkmazının tam ortasında zorla dedesi yaşındaki adamla evlendirilen 13 yaşındaki çocuk düğün gecesinde diri diri mezara gömülürken... ve her şeyini kaybetmiş bir adam tek sahip olduğu şeyi de, canını da tek bir kurşunla yitirirken gözlerinde son bir ümitsizlik bakışıyla geride bıraktığı hayata bakarken...

her gün birileri ölüyor. bir tarafta ismi cismi bilinmeyen, hayatın kenarında köşesinde kalmış "kaybedenler" , diğer tarafta yıldızı hep parlayan ama son nefesinde yine o umutsuzluk ve çaresizlik bakışıyla sonsuzluğa uzanan yolda adım atan "kazandığını sananlar"... her gün birileri ölüyor ama hayatın çarkları hep dönüyor, hayat devam ediyor... ve yine her gün birileri ölüyor...