çalışanın hakkınını yiyen işveren

aslına bakıldığında ruhen bir çalışanından daha mutlu değildir.

parası vardır ama harcayamaz. çünkü para harcamak için iş ortamından uzaklaşması gerekir ki bu da asla yapamayacakları bir deliliktir. parasını verip 1000 tane yönetici tutmuş olsa gene aklı işin yürüyüp yürümediğindedir.
yani o maddiyatın bekçisidir.
mutlu huzurlu işveren olunmaz. işveren olmak için beynini baştan rehin vereceksin.

şöyle gününü gün eden parasının keyfini çıkaran işveren görmedim. ya da açık kapı bırakalım, bunu yapıpta hala işveren kalan görmedim.

o zaman oturup bir daha hayatlarını gözden geçirseler mi acaba.
kendilerine eziyet ediyorlar gibi geliyor.
e kendisi eziyet altında olan biri de başkasının çektiği eziyetle ilgilenmez hatta onun da çekmesine zemin hazırlayabilir.