babasız geçen genç kızlık dönemi

kötüdür. muhakkak ki amcaya, dayıya ihtiyaç vardır.

böyle bir dönemde kendi ayakları üzerinde duran kız takdir edilesi kızdır. ona annelik yapan ''anamız'' ise eli öpülesi kadındır, her insanın harcı değildir.

sahiplenme, korunma güdüsü var ya. şimdi yazıya dökünce anlamsız gelir ama yaşayan bilir en iyi. hiç birşey yapmasa da varlığı yeter kendini korunmuş hissetmek için. görmek bile birşeye ait olduğunu hissettirir sana. ama olmazsa, işte yalnızsan duygu fırtınası yaşarsın, erken yaşta olgunlaşırsın.

kimsenin başına gelmesin.