akrabalarıyla evlenen insanlardan utanmak

su götürmez gerçeklik...

değil amcasının çocuğu, değil dayısının çocuğu, değil teyzesinin çocuğu 7. göbekten akraba düşen iki bireyin evlenmesi durumunda insan olmaktan utanma durumudur.
bu yüzden sadece anne, baba kardeşle olan değil bu türlü bir ilişki de benim gözümde ensesttir.

ister kuran' a göre helal mertebesinde olsun. ki kuran sanki git amcanın kızına hallen felan demiyor, benim anladığım kadarıyla 1. öncelik değil akrabayla evlenmek, hatta mekruh kavramına daha yakın bir durum. veya her neyse...

fakat 80 milyonluk ülkede, 6 milyarlık dünyada, sanki karşı cins kalmamış gibi amcasının çocuğuyla aynı yatakta halvet olabilen insanların varlığını aklım almıyor, midem kaldırmıyor.
çocuklukta beraber oynamış, babalarına amca, annelerine hala, teyze diyen aslında birbirini kardeş olarak görmesi gereken kuzenlerin birbiriyle evlenmesinden bahsediyorum... cidden anlamak mümkün değil.
yabancıya gitmesin, mal varlığına yeni mirasçı çıkmasın minvalinde zavallı mantık yürütmelerle, aşağılıkça ve bencilce arkaik hissiyatlarla sağlıksız ve sakat evliliklerin olması kanımca her insanı da utandırmalıdır.

peki bunun bedelini özürlü, veya düşük iq ile dünyaya gelen yavrucakların ödemesine ne demeli ? bunların hesabını kimler vermeli ?

bu durum bile be tür vakaların biyolojik veya evrensel yasalara ne derece aykırı olduğunu kanıtlar nitelikte. elbette normal evliliklerde de sakat çocuklar dünyaya gelebiliyor fakat durumun diğer duruma göre oransal olarak oldukça düşük olduğu bilimsel bir gerçek.

evet bu durum ne etik olarak, ne evrensel yasalar nezdinde, ne de başka herhangi bir paradigmanın ışığında kabul edilebilir bir durum olamaz.