yusufun zuleyhasi

Gül-istan-bul kokuyu! istanbul gülümsesin,
ne kadar solsa rengin bülbüle kırmızısın,
heybesi gül tohumu münzevî âşık benim,
sen şehrengiz güzeli, sen şâirân kızısın,
elim var ellerinde, fermansız şehzâdenim,
Gül istanbul kokulu, gülüm istanbul sesin.

Lâledân bildim seni, sen yine gül-istan-bul,
ayrılık bahçesinde bülbül gibi ağla/yan,
fetih müjdeli diye gül/süz adın bak yarım,
muammâ yalnızlığı talihime bağla/yan,
yazmak bana mı düştü, nakkaş mı parmaklarım,
Lâleden bildim seni, yine de gülistanbul.