sözlük yazarlarının itirafları

yaş 13: diğerlerinden farklı bir kızla tanıştım. farklıydı ama aşk değildi. aynı yıl oks denen sınava girdim. benden beklenenin çok daha altı bir sonuç aldım. babamı ilk kez hayal kırıklığına uğrattığım andı.

yaş 14: ergen zekamla ilgi çekmeye çalıştım lisenin ilk zamanları. ne de olsa ergen bir liseliydim. bunun hakkını veriyordum. bahsettiğim kızla da ilişkimiz bitmişti. çöküş başladı. tek iyi yanı karnede 3'ün altında not olmamasıydı. babam şaşkındı.

yaş 15: bahsettiğim kızla tekrar birbirimizi bulmuştuk. ama bu sefer kısa sürdü, ayrıldık. okul hayatım ise kötüye gidiyordu. karnemde olan bir ve ikilerin sayısı az olsa da babam artık benden ümitli değildi.

yaş 16: ne şaşırtıcıdır ki aynı kızla tekrar denemeye karar verdik. birbirimiz olmadan eksik hissediyorduk ama birlikteyken de sürekli tartışıyorduk. ben kendimi şapşal bir aşık olarak buldum. sonra ayrıldık ve hayatımın en kötü döneminin başlangıcıydı. babamın ailevi sebepleri yüzünden oturduğumuz evden ayrılmak zorunda kaldık. ev kredisine girdik. artık babamın eline geçen para neredeyse sadece beni okutmaya yetiyordu. 5 alan dersiminin 3'ü 1, 2'si 2'ydi. babam artık tamamen yıkılmıştı. kendisinin bana yeteri olanakları veremediğini düşünüyordu.

yaş 17: kendin için çalışmalısın sözüne tamamen zıt olarak babam için ders çalışmaya başladım. derslerim iyiye gidiyordu. dershane parasını çıkarmak için annem çocuk bakmaya başlamıştı. başarısız olmam kabul edilemezdi artık benim için. ygs benden beklenenin çok üstünde bir puan alarak geçmişti. okulun en başarılı 5. öğrencisiydim. babamın ümitleri tekrar yeşermeye başladı. ygs sınavımdan sonra tekrar başlamıştık "O"nunla. lys sınavına girmeden 2 hafta önce ayrıldık tekrar. lys sınavının birine girip hiçbir şey çözmeden çıktım. hayatımın en büyük aptallığını yapmıştım.

yaş 18: babam bir daha denememi istedi. kendime söz verdim. bu sefer "O"nu uzak tutacaktım kendimden. Kendime benden son sınıf dışında beklenmeyen bir hedef koydum. Sene sonunda başarmıştım bunu. Ailem gururluydu. Babam tüm maddi zorluklara rağmen mutluydu.

yaş 19: üniversitenin ilk yılı, hazırlık sınıfında 98 ortalama ile birinciydim. "O"nu hayatıma tekrar sokabilmiştim. Amacıma da ulaşmıştım. az çok maddi gelirimiz de vardı. hayatımda mutlu olmam için gerekli olan herşeye sahiptim. ama hayat bu kadar basit olamazdı. önce annemin baktığı çocuk gitti. artık babamın eline geçen parayla ya babamlar geçinecekti ya da ben gurbette okumaya çalışacaktım. ancak bu bile gereğinden fazla iyimser bir durum olarak çıktı önümüze ilerki günlerde. hayat sen asla mutlu olamazsın dedi bana. babam işten çıkarıldı. emekli olmasına 5 yıl kala işsiz kaldı ve sözlük ben şuan ne yapacağımı bilmiyorum.

bu hayattan bu yaşta öğrendiğim tek şey var. hayat, hiçbir zaman rayında gitmeyecek olan bir tren.

babanın tanımı: ilkokuldan sonra okumak isteyip okuyamamış, 15 yaşından beri çeşitli işlerde en dipteki işci olarak çalışmış bir insan. bu yüzden de çocuğunun istediği bölümü okuyup, sıkıntı çekmemesini istiyor.

ben bu babayı hayal kırıklığına uğrattığım için pişmanım.

utanıyorum...