bugün

odun kız modeli

allah çattırmasın dediğim kız modelidir.

annesinden zar zor kaçabildiği, yani zar zor buluşabildiğimiz ender anlardan biriydi. sarmışım kolumu beline, okşuyorum hafiften. yanağını falan öpüyorum. bildiğin mutluyum lan. yaş daha 15 o zamanlar. 15 yaşında bir türk erkeği bir kızın beline sarılmış onu yanağından öpebiliyorsa bu milli olmak kadar önemli bir olaydır.

neyse romantizm doruk noktada yürüyorken sarmaş dolaş, kenarda top oynayan bir grup veledin topu kaçtı bizim önümüze kadar geldi. sevgilim hemen sıyrıldı benden, ayağını topun altına sokarak havalandırdı, dizinde yumuşattı. uzun örgü saç, uzun mont, diz altı etek ve kırmızı püsküllü bir çanta taktığı halde o topu 5 defa dizinde sektirdi. 5. sektirişten sonra az havalandırıp gelişine çocuklara doğru zımbaladı. bildiğin zımbaladı lan! yanımda kola içip, geğirerek abdurrahman deseydi o kadar soğumazdım herhalde.

hadi romantizmi de geçtim, lan sen ne ara öğrendin topun altına girip havalandırmayı, dizinde sektirmeyi, roberto carlos gibi şut çekmeyi?!?

handan: ne oldu aşkım niye öle bakıyorsun bana?
ben: yok birşey carlos, ben gidiyorum.
handan: nasıl ya, gidiyor musun harbiden?
ben: cumartesi akşam halısahaya çağırırım ben seni, orda görüşürüz.

not: cumartesi akşam arkadaştan haber salıp çağırdım harbiden, ayrılmış meğersem benden. tarifsiz sevindim.