sözlük yazarlarının son zamanlarda fark ettikleri

eskiye kıyasla daha az konuşan daha anlamsız yorumlar yapan hatta daha az ölümü düşünen biri olmaya başladığım gerçeğini. tabiki yalnızca bunlar değil. sanırım insan büyüdükçe daha yüzeyselleşiyor, aptallık düzeyinde basitlikten hoşlanmaya başlıyor.

zaten entrylerden de anlaşılacağı gibi bir 90lar havasının özlendiğini farkedebiliriz zira hepimiz eskiyi özlüyoruz. sobalı evde büyüyen çocuğun entellüktüellik konusunda herzaman bir çıkmazda olacağını bilsek bile çaktırmadan devam ediyoruz. biri çıkıp son zamanlarda neler farkettin diye sormasa umrumuzda olmaz hiç bunu da farkettin mi?

zamanın büyük insanlarının yaptıklarına, eserlerine bu denli umursamaz bir hayat içinde yaşayıpta kendince kötüleme ve -boş lan zaten bunlar- diye özetleyen insanların gitgide çoğalmaya başladığını. ve başkalarının bu tarzı örnek alarak -he öyle ya- diye onaylamaları. farkedilecek onca güzellik varken belkide bunlara takılıp kalkmanın ne denli boktan bir hayat yaşadığımı özetliyor biçimde olduğunu farkettim lan şu an ve tek geçiyorum.