olmuyorsa zorlamayacaksın

bu kez parka adım atmadan başladım soyunmaya. gözlerim vapurlarda. aklımda tek mısra var can yücel’den “olmuyorsa zorlamayacaksın!”, neden? değer vermedim, ödün vermedim, sevgiden öte saygı göstermedim, olmayacak kaç şey varsa bir araya getirmedim. sırf bu nedenle seyrediyorum vapurları, bu nedenle zorluyorum. olmasan da, biliyorum ki bir gün dokunacak omzum omzuna. sana ait olduğunu bilmeden alacağım kokunu belki. aksini düşünmek dahi istemiyorum, ne garip özlüyorum seni, istiyorum. seni bir daha görememek sadece boğazımdaki yumruyu daha da büyütüyor, nefessiz kalıyorum.