sözlük yazarlarının televizyona çıkma hikayeleri

Universite ogrencisiydim. Apo denen tanimlanamaz cismin yakalanmasindan kisa bir sure sonra uzunca bir bayram tatili vardi. teror orgutu otobusleri yakma, terminalleri bombalama, ucaklari patlatma tehditleri savuruyordu. Ben de ailesinden uzakta okuyan pek cok ogrenci gibi bayramda evime gitmek istiyor fakat bir taraftan da tehditlerden dolayi huzursuzluk duyuyordum. Tatilin uzunlugu korkuyu yendi ve biletimi alip ASTI'ye gittim. ASTI bayram arefesi olmasina ragmen sasirtici derecede bostu, herkesin endisesi yuzunden okunuyordu, herkes birbirini supheyle kolluyordu. Bir kameraman ve haberci belirdi ve etrafimdaki birkac kisiden yorum almak istedi. Insanlar ya konusmak istemediler ya da sacmaladilar. Haberci bir umut bana yoneldi ve "bayram icin yola cikiyorsunuz sanirim, duygu ve dusuncelerinizi alabilir miyiz" dedi. Ben yuzumden okunduguna emin oldugum gerginligi tasdik eder sekilde "Bayram icin yola cikan herkesin varmak istedigi yere sag salim ve emniyet icinde varmasini ve ayni sekilde geri donmesini diliyorum" dedim. Kamera kapandi, haberci bir oh cekti ve "sagolun, sabahtan beri ilk kez biri dogru duzgun birsey soyledi" dedi. Nerede yayinlandi, nasil ciktim bilemiyorum.

edit: surekli yazdigim her seyi eksilerken bunu da eksileyen seovim dinci pezevenk; neyi eksilediginin farkinda misin?...