ben bu yazıyı sana yazdım

yalnızlıklarına anlam katan o insanlar. belki üç sigara içimi, belki kuş uçuşu (göçmen olanlarından), belki çayların müesseseden olmadığı molalar verilen bir otobüs yolculuğu. hepsi de bir yerlerde senden uzakta. kantinde, sınıfta, büroda, dükkanda, kışlada, barda, evde, sokakta. o anlık dalmalarda gelirler aklına bir kez daha. farkedersin ki çok dalmaya başlamışsındır bu aralar. nefesdaşlık mıydı dersin birlikte anlamlandırılan solunum fonksiyonuna. aynı anda omuz omuza bağırmalara küfretmelere. sevmelere ve o sevmeleri usanmadan dinlemelere.

onlar asla gitmezler. çünkü aslında onlardan ibaretsindir tepeden tırnağa. her yeni memnun oldum da bir daha da memnun olmuştumdur onlar. seni yeni tanıyacak herkesin farkında olmadan tanışacağı kişiler de onlardır. bir sigara yakarsın. belki de aynı anda başka bir yerde o da sigara yakmıştır. eğer hava soğuksa üstelik sigara ve alkol kullanmıyorlarsa benim ne işim var ulan burda derler o zamanda biryerlerde.

eğer o yokkende hala onunla beraber gülebiliyorsan. yalnızlıklar çokta tek kişilik değildir. anlarsın ki yalnızlık paylaşılır… kaldır düşsel kadehini uzaklardan…

http://www.youtube.com/watch?v=uO3IG-oRpisnull