afrika da açlık

Her gün duş alırken aklıma geliyor. Suyu yavaşça kapatıyorum, ardından küfürler. Ben bu halimde bile dünyanın adaletine, günyüzü görmemiş küfürler savururken, orada arşa kim bilir ne isyanlar yükseliyordur. Ama bu böyle, yaradılışımız bize "her şeyi görme" yetisini vermiş ama bir savunma mekanızması olarak da sadece "yakınımızdakini hissetme" yetisini de eksik etmemiş. Görüyoruz ama hissedemiyoruz. Kısa süre dilimize, aklımıza düşüyor sonrası bildiğin açlık yine.

Ben yemek yemeye gidiyorum.