anneannelerin bir türlü ölmemesi

alzaimer oldu anneannem benim.

o kadar çok severdim ki onu anlatmam mümkün değil.

ilk önce komik şeyler oluyordu alzaimer yüzünden. sonra giderek ciddileşti olanlar. en sonunda ayağını kırdı. operasyonlar, narkozlar falan kafa tamamen gitti. bizim eve taşınmak zorunda kaldı. annem bakmaya başladı ona. ama çok zor birşey alzairmer hastasına bakmak. derler ki böyle hastalara bakanlar mutlaka depresyona girermiş diye. nitekim annemde depresyon ilaçları kullanmaya başladı.

ben o zaman dedim ki annem kendi annesi için üzülüyor ama ben de kendi annem için üzülüyorum ve neredeyse sesli biçimde söylemeye başladım anneannem ölmezse, annem kötü olacak diye...

anneannem 3 seneden fazla yaşadı o şekilde... onu öyle görmek çok kötüydü çok...

sonra öldü.. ben ağlamadım öldüğünde...

şimdi aradan bir seneden fazla geçti.. hala aklıma her geldiğinde için için ağlıyorum, kalbim sızlıyor.