sevgili günlük defteri

leylayı ararken mevlayı bulmak.

hayır, bitmediğinden değil.
5 yıl sonrasının hesabını bugün yapıp gururlanmak isteyen insan ilgisinden başka şey değil, oysa ki ilgisizliğe o kadar alışkınım ki bu sen bile olsan anlamsızlaştırıyor her şeyi.
öyle çığlıklarla, bağırışlarla, haykırarak bitmedi.
sen hiçbir şey yapmadan bitişimi izledim, geride bıraktığım kendime baktım.
şimdi düşününce bir kabus, cehennemim belki de.
bir süre geçmek bilmedin..
sonra uyandığımda her şeyi unutayım diye uyudum.günlerce uyandım, baktım..-cık.uyudum.
geride kalacaktın mutlaka.
karakterlerden birini değiştirdiğimde hikayem mutlu sonla bitebilirdi elbette .
yerin doldurulamadığından değil artık dolmasını istediğim hayatım seni, sana dair her şeyi, herkesi reddediyordu.
değiştiğimi sandım çok kereler.
çok kereler şans verdim kendime, başardığımı söyleseydim yalnızlık türküsünü söylemekten vazgeçmiş olurdum.
artık bir başkasına şans vermiyorum bile, fark ettim ki günlerimin içinden bile çıkmış değilsin.
farkında olmadan, günümden geçmediğin tek gün olmamış belli.
kalkıp sana gelmemi beklemen? - hala, buna inanabilmen ?-bir o kadar komik bir o kadar zavallıca.hala mı ben? hala var mıyım ki ben? hangi ben? ve senin geçmişinde olamamış geride bıraktığım ben.
geride bıraktığım ben.
"bir başkası.başka zamanda.gelecekte.ileride.belki." -bunlara inanmamayı öğrendim ben.
hiç olmayan karelerimizden, hiç vermediğin çiçeklerden nefret ettim!
senin yerinde olamayan başkaları hiç haketmedi tepkilerimi, biliyorum.
kimse sen olmadı, olmaya da çalışmadı.
boşversene, ben oldum mu ki ben?
yapabileceğim her şeyi yaptım senin için. paris i yakmamı sen istemdin!istemedin ki, dolular yağdırayım Ankarada, yıldırımlar inletsin başkenti istemedin! yapardım,biliyorsun.yapabildiğim diğer -şimdiki- saçmalıklar gibi yapardım!
ama kimin için işte?- varlığını tartışmaktan, karakterini eleştirmekten vazgeçtim ki ben.
seni tanımaya karar verdiğim ilk gün hayatımın ortasına koyduğum yüzüne karakterler oturttum, varlığına nedenler buldum.
işte hala hayatımın ortasında olmasan da bir yerlerinde duruyorsun.belki bu şehri terketmememe sebep sensin, hep geri gelmelerime sebep sensin.belki hala sebepsin beni için.
ne olduğunu düşünmekten de, senden kurtulmaya çalışmaktan da yoruldum, bıktım artık.
bir başkası değil, sen de değil.
bir 'ben' vardı, keşke o olsa..