ayrılıkta sadece bedenin gitmesi

beden gider, ruh kalır, kalp eskisinden daha yavaş atmaya başlar, oksijensiz kalmış gibi çırpınmaya başlar insan. önce sessiz sessiz debelenir durur olduğu yerde, sonra acısı yerleşmeye başlayınca yüreğe, ağlaya ağlaya atar insan kendini sokaklara. kaybetmenin acısı güm demiştir artık yüreğine ve kimse tutamaz bu raddeden sonra ayrılıkla başbaşa kalmış insanı. sonhabar yaprakları gibi görünür pırıl pırıl parlayan güneş gözüne, kuş cıvıltıları ayrılık şarkıları gibi gelir kulağına. böyledir işte ayrılık, sadece bedenin çekip gittiği, beynin inkar ettiği ayrılık.