sözlük yazarlarının itirafları

çok yakın bir arkadaşım bu hafta hiç okula gelmeyince en sonunda akıl edip başka bir arkadaşa sordum onu. nedendir bilinmez ama aramak falan hiç gelmedi aklıma, derslere zaten normalde de gelmediğinden belki de arama ihtiyacı duymadım. dün oda arkadaşına sordum 'çağatay nerde ya öldü mü ?' dedim ve aldığım cevap içimi acıttı. kuzeni vefat etmiş ve bir hafta önce memlekete gitmiş. bundan neden benim haberim olmazdı,çağatay nasıldı ? ve ölüm.. bu durumda ne denirdi ki. bir süre bekledim öylece ve nihayetinde aramayı akıl edebildim ama telefonu kapalıydı. gün boyu aradım ve hep kapalıydı. neyse ki gece yarısına doğru açtı telefonunu ve konuşabildim. başın sağolsun diyebildim ne denir ki başka.. ama dediği bir söz var ki içime dert oldu. 'betül bir haftadır okulda yokum yeni mi aklına geldim de sordun ölsem haberin olmayacak' içime oturdu o sözü resmen. sonuna kadar haklıydı çünkü. en değer verdiğim insanlardan biriydi ve benim olanlardan en son haberim oluyordu. 'beni sen anlarsın gelince uzun uzun anlatcam konuşcam' dedi. çok doluydu ve konuşmaya ihtiyacı vardı ama ben ise en son yanında olan kişiler arasında oldum belkide. bu olay bir şey, farketmeme sebep oldu. bir tek benim canım yanmıyordu, gencecik başka bir hayatın daha son bulmasıyla benimle aynı acıları yaşayan başka birileri daha vardı ama ben kendimle, kendi acımla o kadar duyarsızlaşmıştım ki etrafıma karşı en yakın arkadaşımı bile bir hafta boyunca aramayı hiç akıl edememiştim. kendime ilk defa bu kadar çok kızdım.