özlemeye alışmak

ölümün alıp götürdüğüne zamanı örtüp hatıralara gömmek gibidir.
siz ona alışmak dersiniz. lakin acı eşiğini yükseltmektir yapabildiğiniz.
yeri doldurulamazsa birinin insan nasıl alışır ki yokluğuna?
özlemek kimsesizlik gibidir bu durumda.
alışmaz insan,unutmaz insan. sadece -miş gibi yapar.
eksikliğe, üşümeye, yalnızlığa alışmaktır bazen.
sesini, kelimesini, yüzündeki ifadeyi kazıdınsa aklına nasıl olur ki alışmak?
hasrete alışır sanki bu normalmiş gibi davranırsın.
yani kendine yalanlar söyleyip,
yine kendini kandırırsın.
hafızayı, duyguları sıfırladınsa sözüm yok.
gerisi sadece yalan.