ben bu yazıyı sana yazdım

hayat bu...tam sensiz olabileceğime kendimi inandırmışken ve tam artık biz imkansızız deyip umutlarımı yitirirken bir anda yine karşımdasın. nasıl bir kaderse bu ne zaman kopsak birbirimizden, geçen zamana inat yine aynı yerde bir şekilde yollarımız kesişiyor. sensiz olmak için uğraşırken aslında hiç sensiz olmadığımı farkediyorum... daha önce belki bir çok insan yaşadı bizim yaşadıklarımızı. bizimki çok farklı demiycem. söyleyebileceğim tek şey bizim aşkımız ne zaman bitse dostluğumuz aynı hızla devam etti. dostluk tamamda bide aşk vardı o nerde? bana diyosun ki sen benim herşeyimsin. evet sende benim herşeyimsin ama neden yoksun canım yanımda. neden en güzel günlerimizi ayrı geçiriyoruz. daha önce kaç kere denedik başka insanlar soktuk hayatımıza başka insanlar tanıdık başka tenler tattık sevdiğimizi sandık ama yine yanıldık ve yine teselliyi birbirimizde aradık...anlama istemesende benim senden başka kimsem yok. şimdi bu kadar zaman sonra bir sürü olayın beraber üstesinden gelmişken ve imkansızı başarmaya bu kadar yakınken yapma canım bunu.beni sensiz bırakma...beni yalnız bırakma.çocukluğumun, gençliğimin tek kahramanı olan sen, yaşlılığımında kahramanı ol...evet canım ömrüm senin ve beni kalan ömrümde sensiz, yarım bırakma...eğer bir geleceğim olacaksa bu senle olsun sadece sen ol yanımda ve ben sadece seni seveyim...