ben bu yazıyı sana yazdım

bu gün yine beni yanlız bıraktın...sana en çok ihtiyacım olduğu o çok kötü zamanlardan birisiydi.yine senden yardım istedim ve sen yine cevap vermedin bana inancım zayıflamıyor ama sana kızgınım .dört senedir zaman durdu herkes bir şekilde hayatına devam ediyor ben hariç.konuşmak istediğim kimse kalmadı konuşmak istediğim şeylerde yok zaten.bu gün yine öldüm ruhumun bir parçası öldü sanki.yine devam edeceğim ama yine eksildim.olduğumdan yüzyıl yaşlı hissediyorum.bundan dört sene önce intahar etseydim ne kaybederdim ki?hiç...aynı şey defalarca defalarca oldu olucak tekrar tekrar.mutsuzluk rutin bir hal oldu benim için.kayboldum.uyku rüyalar kısa bir kaçış benim için.gerçek olmayı diliyorum.kendim olmayı diliyorum.özgür olmayı diliyorum.derine batıyorum gittikçe en derine düşüncelerin.derinde düşünceler karanlıklaşıyor hastalıklı bir hal alıyor gittikçe.ilk önce insan sorgulamaya başlıyor her şeyi aklına gelen herşeyi sonra anlamaya çalışıyor daha sonra inancını yitiriyor ve kabulleniyor değiştiremeyeceğini anlıyor en kötüsüde bu savaşmaya devam edersen yorulursun gururunu bir yana bırak ve kabullen.sonra kayboluyor her şey anlamsız geliyor ve tekrar inanıcak bir şeyler arıyorsun ama hiç birşey eskisi gibi olmuyor.belkide bunların hepsi yanlızlıktan.düşünmek için çok fazla zamanın olmasından.istediğim zamanda istediğim yerde istediğim bedende istediğim insanların içinde istediğim yeteneklerle doğmayı diliyorum.cennet bu mu?
sana...