14 şubat 2011 iran gösterileri

milyonlarca değil yüzlerce -taş çatlasın binlerce- insanın sokağa dökülmesiyle başlayan gösterilerdir. batı medyasının, laikcanların büyütmesinden ibaret olan yürüyüştür.

iran, mısır ile karıştırılmamalıdır. zira iran yönetimi her ne kadar baskıcı da olsa devlet başkanı seçimleri 4 yılda bir yapılmakta* ve bir kişi en fazla iki dönem devlet başkanlığı yapabilmektedir. bundan kelli 30 yıllık mübarek diktasıyla 8 yılını dahi doldurmamış ahmedinejad yönetimini bir tutmak gafletine düşmeyin.

zaten iran'da gösteri çıkınca mutluluktan dört köşe olanların amacı iran'a demokrasi gitmesi falan değil yanı başımızda teokratik bir yönetimin olmasını istememeleri. yoksa şah dönemindeki gibi seküler bir dikta düzeni olsa hiçbiri ağzını açmaz. ayrıca iran otoriteryen-baskıcı bir devlet düzenine sahip ama bir dikta yok. bunu da hatırlamak lazım.

bir şeyi düşünmek lazım. mısır'da halkın ayaklanması artık tahayyül edilemez boyutlara ulaşınca abd, israil ve batı dünyası "halkın yanındayız" mesajı verdi. bu zoraki bir mesajdı. zira mübarek abd'nin bölgedeki en önemli karakol sorumlusuydu. ahmedinejad ise abd'nin bölgede en fazla istemediği lider. ve hilary clinton henüz küçük topluluklar eylem yaparken "destek mesajı" verdi. fazla manidar değil mi?

iran, tam nükleer programını batıya açıkça anlatırken, normalleşirken bir muhalefet eylemi hem de batı aleminde cücenin deve olarak anlatıldığı bir eylem.