bugün
- buralarda dinsiz denen bir tarzan varmış17
- sözlükteki 11 yaşında yazar olması17
- çinliler her şeyi üretebiliyor türklerin neyi var14
- ne hissediyorsun8
- larisalisa12
- steven s power law10
- anın görüntüsü12
- kitapçıya gidip dakikalarca vakit geçiren dallama11
- hasan can kaya'nın gözaltına alınması9
- gideon reid morgan jj45
- abber'ın ruh hastası olması22
- kurban eti dağıtmak mecburi mi12
- kürt kızlarının namuslu olduğu gerçeği18
- babalar günü16
- diyanetin türkleri araplara şikayet etmesi13
- yazarların başarılı olduğu dersler11
- herkes fakirse neden avmler dolu12
- kendini hunharca teşhir eden liberal türk kızları15
- diamond tema11
- memati192310
- sevgiliyle aynı evde yaşamak8
- ismeti yazar yapan moderatör13
- memati1923'ün gelişiyle başlayan süreç13
- özge özacar'ın memeleri10
- kaka'nın eşinin boşanma gerekçesi8
- hoşlanılan kıza bayramda mesaj atmak11
- yatakta fırtına gibi esen erkek12
- inciden yazar nakli13
- güzel kadınların problemli olması19
- yazın göt boyunda şort giyen kızlar9
- dünyanın en güzel kızlarının olduğu ülkeler9
- özgür özel11
- ups boobss nickli yazar29
- yazarlarin orgazm olurken kurduklari cumleler11
- 15 haziran 2024 macaristan isviçre maçı9
- kitap okuyan erkek11
- erkeklerin hiç iltifat almaması13
- 14 haziran 2024 almanya iskoçya maçı15
- 5 milyon tl verseler fatih ürekle sevişir misiniz17
- erkekte en seksi göz rengi hangisidir sorunsalı15
- moda iskelesi8
- yurtdışı çıkış harcı8
- iğneye iplik geçiremeyenlerin ioçk'yı eleştirmesi11
- insan olmaya ceyrek kala13
- hasan can kaya11
- turk kizlarinin rus kizlardan daha guzel olmasi10
- kızlar kilolu erkeklerle seksten zevk alırmı30
- istanbul da yaşayan yazarlara soru10
tanım: bir aşkın özetidir.
zar zor uyanıyorum öğlene doğru, bilgisayarı açıyorum. tabi hemen internete giriyorum. sık kullanılanlardan haber1903ü açıyorum akabinde youtube... arama çubuğuna beşiktaş seninle ölmeye geldik yazıp aratıyorum. ses sisteminin sesini biraz açıp başlıyorum haberleri okumaya. sonra birden kendi kendime ''lan ben manyak mıyım? rüyamda da görmedim niye bilgisayarı açıp beşiktaş diye inletiyorum evi?'' diye düşündüm tam sesini kısacağım odamın kapısı açılıyor. babam gözüküyor hemen arkasından bir buçuk yaşını yeni geçmiş yeğenim koşarak giriyor odaya, odanın ortasında zıplamaya başlıyor. '' beşiktaş seninle ölmeye geldik'' diyor! aslında dili tam dönmüyor. bakıp bakıp gülüyoruz. ''şampiyon kim kızım?'' ellerini kaldırıp ''beşiktaş beşiktaş'' diye bağırmaya çalışıyor fakat dili yine tam dönmüyor ama olsun. üstelik yeni öğrendiği bir şey de değil yaklaşık altı aydır böyle. odanın kapısına vurup açtığımda bilgisayara koşup ''kartal gol gol gol'' diye, uyurken gelip ''dali gol aç'' diye uyandırıyor aylardır. ne demek olduğunu, ne dediklerini bilmiyor anlamıyor, sadece hoşuna gidiyor belki ama eminim bu çocuk beşiktaşı sevecek, seviyor! demek ki onu etkileyen, çeken bir şey var bu takımda. amcaları başka bir takımın adını söyletmeye çalışıyor, o çocukluğun verdiği taklitçilikle söylüyor fakat beşiktaş dediği gibi değil. ona bakınca daha iyi anladım niye sabah sabah beşiktaşla uyandığımı, niye bazen beşiktaşın eski maç görüntülerini izlerken gözlerimin dolduğunu. bu bir tercih değildi, bu aşktı, bu kaderdi! çünkü bizim peder beyin valide hanımın filan futbolla uzaktan yakından alakası yoktur. büyüdüğüm mahalle desen, o da tutmaz. yaşıtlarımdan iki beşiktaşlı tanıyorum biri ben diğeri de çocukluk arkadaşım . velhasıl-ı kelam benim seçebileceğimden çok öte bir şeydi. kimsenin seçebileceği bir şey değildi belki de çünkü beşiktaşlı olunmuyordu. böyle sevmeyen anlayamaz bu duyguyu. yağmurlu bir günde çubuklu formalara aşık olmayı, ne farkeder kartal sen her gün kaybetsen demeyi, siyah beyaz aşkı paylaşamamayı, sadece statta olmak değil de orada hissetmeyi, bir umudunun beşiktaş olmasını... farklı bir duygu bu işte, siyah beyaz film gibi biraz, beşiktaşk ulan işte! harçlıklarını biriktirir maça gidersin, en yakın arkadaşının nikahının derbiye denk geldiğini farkedince düğünü şahitsiz bırakırsın, ya ben ya beşiktaş diyen sevgiline kendine fazla şans tanımıyorsun dersin, dakika 90da yeniliyor olsanız da beşiktaş sen bizim her şeyimizsin dersin, sınavını bırakıp bulunduğun şehirden maça gidersin, göçüğün altından çıksan beşiktaşı sorarsın, fransada doğsan da beşiktaşkı bulursun çünkü sen sahadaki adamlara değil renklere aşıksındır. o renkler senin hayatındır. niye diye sorsalar diyebilecek belki de tek şeyin vardır, onu dersin; çok sevdik be abi!
zar zor uyanıyorum öğlene doğru, bilgisayarı açıyorum. tabi hemen internete giriyorum. sık kullanılanlardan haber1903ü açıyorum akabinde youtube... arama çubuğuna beşiktaş seninle ölmeye geldik yazıp aratıyorum. ses sisteminin sesini biraz açıp başlıyorum haberleri okumaya. sonra birden kendi kendime ''lan ben manyak mıyım? rüyamda da görmedim niye bilgisayarı açıp beşiktaş diye inletiyorum evi?'' diye düşündüm tam sesini kısacağım odamın kapısı açılıyor. babam gözüküyor hemen arkasından bir buçuk yaşını yeni geçmiş yeğenim koşarak giriyor odaya, odanın ortasında zıplamaya başlıyor. '' beşiktaş seninle ölmeye geldik'' diyor! aslında dili tam dönmüyor. bakıp bakıp gülüyoruz. ''şampiyon kim kızım?'' ellerini kaldırıp ''beşiktaş beşiktaş'' diye bağırmaya çalışıyor fakat dili yine tam dönmüyor ama olsun. üstelik yeni öğrendiği bir şey de değil yaklaşık altı aydır böyle. odanın kapısına vurup açtığımda bilgisayara koşup ''kartal gol gol gol'' diye, uyurken gelip ''dali gol aç'' diye uyandırıyor aylardır. ne demek olduğunu, ne dediklerini bilmiyor anlamıyor, sadece hoşuna gidiyor belki ama eminim bu çocuk beşiktaşı sevecek, seviyor! demek ki onu etkileyen, çeken bir şey var bu takımda. amcaları başka bir takımın adını söyletmeye çalışıyor, o çocukluğun verdiği taklitçilikle söylüyor fakat beşiktaş dediği gibi değil. ona bakınca daha iyi anladım niye sabah sabah beşiktaşla uyandığımı, niye bazen beşiktaşın eski maç görüntülerini izlerken gözlerimin dolduğunu. bu bir tercih değildi, bu aşktı, bu kaderdi! çünkü bizim peder beyin valide hanımın filan futbolla uzaktan yakından alakası yoktur. büyüdüğüm mahalle desen, o da tutmaz. yaşıtlarımdan iki beşiktaşlı tanıyorum biri ben diğeri de çocukluk arkadaşım . velhasıl-ı kelam benim seçebileceğimden çok öte bir şeydi. kimsenin seçebileceği bir şey değildi belki de çünkü beşiktaşlı olunmuyordu. böyle sevmeyen anlayamaz bu duyguyu. yağmurlu bir günde çubuklu formalara aşık olmayı, ne farkeder kartal sen her gün kaybetsen demeyi, siyah beyaz aşkı paylaşamamayı, sadece statta olmak değil de orada hissetmeyi, bir umudunun beşiktaş olmasını... farklı bir duygu bu işte, siyah beyaz film gibi biraz, beşiktaşk ulan işte! harçlıklarını biriktirir maça gidersin, en yakın arkadaşının nikahının derbiye denk geldiğini farkedince düğünü şahitsiz bırakırsın, ya ben ya beşiktaş diyen sevgiline kendine fazla şans tanımıyorsun dersin, dakika 90da yeniliyor olsanız da beşiktaş sen bizim her şeyimizsin dersin, sınavını bırakıp bulunduğun şehirden maça gidersin, göçüğün altından çıksan beşiktaşı sorarsın, fransada doğsan da beşiktaşkı bulursun çünkü sen sahadaki adamlara değil renklere aşıksındır. o renkler senin hayatındır. niye diye sorsalar diyebilecek belki de tek şeyin vardır, onu dersin; çok sevdik be abi!
Gündemdeki Haberler
güncel Önemli Başlıklar