şeriat çok iyi de kimse doğru düzgün uygulayamıyor

her şakirtin mottosu olmuş söz.

doğruluğunun ispatı için kimsenin mottosu olmasına gerek olmayan gerçek söz.

tabii ki de gökleri, yeri ve ikisinin arasındakileri yaratan yüce allah'ın kanunları, sidikli kafirlerin kanunlarından üstündür.

asıl sorun bunları karşılaştırma cüretini gösterebilenlerde...

(bkz: mantığa bürüme)

şeriat adı verilen sistemin içindeki pek çok hüküm bundan yaklaşık 1000 yıl önce yaşamış insanların o devrin şartlarına göre ve anlayışları ölçüsünde çok iyi niyetlerle ürettiği, fakat günümüz ihtiyaçlarına cevap veremeyen hükümlerdir. önemli bir kısmının yeniden gözden geçirilmesi gerekir. reformdan falan bahsetmiyorum ama bir yeniden ele alma muhakkak gerekli.

bir kısmı ise tamamen uydurma hadislere ve arap geleneklerine dayanan saçma sapan şeylerdir, gerçek dinle alakaları yoktur.

recm gibi bazı hükümler ise münafıklar tarafından islama enjekte edilmeye çalışılmış yahudi şeriatı hükümleridir. yani hepsine ''allah'ın kanunudur, karşı gelenin vay haline'' demek ya ahmaklık, ya da düpedüz şerefsizlıktir.

mesela istakoz yemek hanefi mezhebinde haram, şafii mezhebinde helaldir, hangisini reddedeni sidikli kafir olmakla suçlayacaksın dini pek bir bütün evladım?

mesela malikiler domuzu pis saymaz, sadece domuzdan elde edilen her şeyin müslümana haram olduğu görüşündedirler, onlara da boklu kafir mi diyeceksin?

kısmen doğru user tespitidir. islam ın bireye hitap ettiğini anlamayan 'islamcıların' arkasına saklandıkları bir akıl tutulmasıdır.
islam şüphesiz güçlü birey, inançlı fert ve güzel ahlaklı şahsiyetleri hedefler.
bunlar olmadan şeriat hükümleri denilen ve herkesin kendine göre yorumladığı kanunlarla bir yargı ve devlet sistemi kurulsa bile başarılı olmaz.
lakin şakird lerin devlet ve şeriat talebi olmadığını bilmeyen mal userlar islam kelimesi geçtimi tüm cahillikleir ile bir hamlede tüm kinleirni ezberleri ile kusarlar.
sözün özü: din güzel ahlaktır, ben güzel ahlakı tamamlamak üzere gönderildim diyen bir peygambere tabii olnaların, ahlak, güzel ahlak, gibi enfes hedef ve ölçüleri bir tarafa bırakıp 'devlet kurmak', 'islamcılık' gibi terimlerin arkasına takılıp dinin asıl hedefini unutmak anlaşılır gibi değil.

mal ateistlerin hiç bir zaman anlıyamıyacağı gerçeklik. gerçi anlıyanlar vardır onlarında işine gelmez çünkü hayvan gibi yaşam varken insan gibi yaşam onlara göre degildir.