ütopik bir kadına yad edilen güzün yağmur şiirleri

Hiç bilebilir misin ki beni?
Salt obje halinden çıkararak zihnini!

Güzün son yağmurları çalınıyor işte!
Bu takıntı bir psikoz çemberi oluşturuyor olağanüstü gerçeklik algımın kopuşuna..

Ütopya, ütopya.. bir kadın çizeceksin ve onun gibi bırakıp gitmeyecek.. ütopyal bir sancı bırakıyor mide kafesimdeki kelebeklere, kozalara.. en erişilemeyeninden.

Ve gerçekten tanıyabilir mi ki; bu varoluş'un en tazeliği beni?

Son kez bak ve yüzüme söyle! en distopik aşk yalanlarını ve bırak beni kendime.. kendi ütopyama..