özürlü olmanın dayanılmaz hafifliği

onların insanların yanında kendini eksik hissetmemeleri için bir nebze daha hoşgörü kimseyi rahatsız etmemelidir.

özürlü değil engelli o! engelli olup, liseye giderken annesinin omuzlarında taşınarak, liseyi bitiren; daha sonrasında hukuk fakültesini kazanan, 10 küsur senedir avukatlık yapan sevgili amcam! bak sizler için ne biçim düşünceler kol geziyor marifet gibi! sizin yapabildiğinizin %10'unu yapamayan zihinsel özürlüler(!) hakkınızda neler diyor! özürlüymüş, sensin özürlü! ha bir de:
(bkz: andaval olmanın dayanılmaz hafifliği)

uzaktan görülen hafifliktir. zira engellilerin dünyasında hafif sözcüğünden çok ağır sözcüğü hüküm sürer. onlara vermediğimiz ama verilmesini arzu ettiğimiz ayrıcalıklar sadece eşit başlamadığımız hayat yolcuğunda bir nebze olsun vicdanımızı rahatlatma girişimidir.

bu sozlukte eksiledigim ve artiladigim cok entry oldu ama; hakikaten bu kadar insanliktan cikmis bir baslik ilk defa goruyorum. bu bir inanc, gorus, ideolaji meselesi degil. insanlik meselesi. su basliga bakar misin? bu yazar, bunlari yazabilecek parmaklara ve beyine sahip. ne yazikki beyninin islev sekli bu!
merhamet etmeyene merhamet edilmeyecegini ogrenmeli bu kisi...
ozurlu bir cocuga sahip olma ihtimalinin oldugunu dusunmeli!
*

engellilerin zaten çoğu, kendi başlarının çaresine bakabilen insanlar. zaten eğer engelin varsa o ailene yük olma psikolojisini engelli olmayan anlayamaz. o psikoloji aileye ömür boyu acı çektireceğini düşündürürken engelleyi intihara bile sürükleyebilir. he sen buna hafiflik dersin ama o senin dünyanın ağırlığını kaldıramayan sağlam ama zayıf vücudunun boş bi hezeyanı.

beyinsiz olmanın dahada hafif olduğunu birkez daha kanıtlayan önermedir. bir insan engelli olabilir ama o insan için her an en az bir kişi seferber olur ihtiyaçlarını karşılayabilir belki. ancak beyin yoksa bir varlıkta işte o zaman kimse yardımcı olamaz malesef.

(bkz: dikkat çekmek için daha ne yapabilirim allahım)

(bkz: tamam abileri o daha çocuk)

akıl ve vicdandan yoksun, "insanlık dışı bir varlığın" söylemidir!

bu zihniyete sahip bir kişinin,
neden hayatta bir bok olamayışını ve kendince(!) üstün görebildiği kişilere saldırışını açıklar.

boş atılan nara'ların, kulpsuz kazanıdır.

"iğneyi başkasına, kazığı kendi götüne batır"; denilesidir.