öyle bir kazık yemek ki

evet dostlar, bir kazık yemenin tarifsiz anlatılışıdır bu. isterim ki dolsun burası, anlatsın herkes yediği kazıkların bir kaç parçasını.
zor yaşamak, hayata sarılmak zor bir şey. deneyerek mi öğrenmeliyiz yahu her şeyi?
sanırım evet!
güvenirsin, aldatılırsın. halbuki o noktaya kadar ne de zor gelmişindir, ne yılgınlıklarla ilerlemişindir. sonra birgün tekrar güvenmeye başlarsın, anlayamazsın gidişatı, bir bakarsın güvenen ve dört dörtlük birisi oluvermişsin. sonunu bir bilsen yapar mısın ki hiç öyle bir şey!

anlatacak pek kimse yoktur, hayatın bir cilvesidir bu resmen. herkes kendi çizgisinde gider, ama sen yediğin kazıkların acısından oturamamışındır bir türlü.
tabi bunda deşinmelerinde yeri vardır, deşinirsin durduğun yerde, düzeltmeye çalışırsın mevcut halini. olmazzz, illa bir tokat miasli yediğin kazıkla oturursun yerine.

hayat zor ne de olsa!

sonra uzaklardan birilerine anlatırsın derdini, hafiflersin belki, hafiflemeyedebilirsin. değişir duruma göre.

anlam veremdiklerinle başbaşa, anlamsız bir güvensizlikte yokolmaya mahkum etmen gereklidir kendini kimbilir...
not: yediğim kazığa itiraflarda devam edicem, merak eden olmaz da; genede isteyen özel mesajdan ulaşsın bi!