öteki yalnız

hasan hüseyin korkmazgil şiiri;

hep aynı köşede karşılaşırdık

gözlerini koyacak yer bulamazdın

ne güzel çekingendin titrerdin

çantan sefertasın eldivenlerin

gitmek istemezdin ama giderdin

bir sen kalırdın kent silinip giderdi

ayaklarım dolaşırdı düşmezdim

saata bakardım hep yedibuçuk

yumruğumu kaldırıp bağırasım gelirdi



bu hiç sevmediğim kupkuru kentin



nasıl da bağlandımdı akşamlarına

beşbuçuk en sevdiğim saattı

kaldırımlarda ışıkları severdim

kabarık saçlarıma kar yağardı

kar güzeldi herkes her şey güzeldi

durakta bir ben bir yelpikli kestaneci

pastacının pikabında bizim şarkımız

berberin kanaryası bizi öterdi



arabalar renk renk geçerdi çalımlı

en güzeli seni getiren otobüstü

maviydi yumuşacık bir yamuktu

lâstikleri kadifeden sanırdım

beşbuçukta seni alıp gelince

otobüs dolusu gözlerini görünce

gecelerim gibi gözlerini görünce

oteldeki yatağım kahvedeki masam



ıssız sokaklarda ayak seslerim

kaldırıma oturup ağlayasım gelirdi

ikimiz de yalnızdık bunu saklıyamayız

çalışmak zorundaydık dağılamazdık

evsiz edemezdik yüreğim sana yetmezdi

hem belki hep senin olmayacaktı

geceleri kapımızı çalınca korkuların

yoksul pencerende zavallı sardunyalar

ben kendime kıydım kurtulamadım

sen kendini yaktın daha kötüsü

sana son yazdıklarımı okuyabilsem

ah bir okuyabilsem, ağrımı duyabilsen



o durakta neler kimler ağlamıyor ki...