ölünce yazarların ilk cümlesi

(bkz: cahiliye dönemi başlıkları)

Ölmek demek, yaşamsal faaliyetlerin son bulması demektir.

Görebilmek için bir göze ihtiyaç, cümle kurabilmek için bir ağıza ve bunları kontrol edebilmek için bir beyne ihtiyaç vardır.

Ölünce beyin işlevsiz bir yağ kitlesi, et yığını, karman çorman sarmal bir organ olarak çürüyecek. Yani işlev sıfırlanacak. Bunun neticesinde ne birşey görür, ne duyar ne de biryere gidip acı çekersiniz.

(bkz: ironiyi ciddiye almak)

Öldükten sonra da konuşabilecek yazarların söyleyecekleridir.

yeniden doğdum.

hortlayan ya da zombiye dönüşen yazarlardır.

Doğmadan önce söylediği sözcükler ile aynıdır.

"ey buraya giren umutlarını ardında bırak..."

-cehennemin girişinde asılı neonlu tabelanın yüksek sesli okunuşu-

(bkz: dante)

(bkz: ilahi komedya)

allah olurdu.

Ölünce konuşabilir miyiz sorunsalı.

(Bkz: Öldükten sonra konuşan yazar)