ölmekten değil ama sevdiklerin ölmesinden korkmak

en büyük korkudur. en büyük ızdıraptır. yoksa ben korkmuyorum ölmekten arkadaş.

korkuların en büyüğüdür lakin bunun bir tık altı da vardır ki şahsen taşıdığım korkudur;

ölmekten değil ama geride kalanlara vereceğin acıdan korkmak

peşinen edit: yani burda demek istediğim "ben türkiye'nin sevgilisiyim, vallaha ölürsem teşvikiye camii dolar taşar bensiz naparlar" değil. başta annem ve ailem falan işte.

bencilliktir aslında. ölen kişi, öldüğünü bilmeyecek, çünkü ölü o. yakını ölen kişi ise görecek ölümü, bundan korkacak. insani bir duygu elbette. hatta "sevdiklerimden önce ölmek isterim" demek en büyük bencilliktir. kaçıştır. ve tavşan korktuğu için kaçmaz, kaçtığı için korkar.

otogardan sevdiğinizi uğurlamak gibi bir şey..ikisinde de ortak olan şudur ki; bir daha göremeyeceğiniz hissine kapılırsınız uğurladığınızı ve bu gerçek bir histir biri için diğeri için ise düşünülmek istenmeyen bir ihtimal. yani gitmek mi zor yoksa kalmak mı derler ya onun gibi işte. kalmak her zaman daha zordur..

Seninle aramızdaki fark kardeş... Ben sevdiklerim için yalvarırım, sen kendin için...

bencilliktir. sevilenlerin ölümünü görmeye dayanamamaktan dolayı içe yerleşen korkudur. dediğim gibi aslında bir nevi bencilliktir.