bugün

en eskiden başladım okumaya, birinci sıradan.. Önce hoşgelmişler birbirini kovalıyor burada. Aynı yeni doğan bebeğin karşılanması gibi; yeni hayatında herkes bir umut içinde. Kötü sözcüklerden sıyrılmış mutlu dilekler var. Arkasından beğenilen entryler, beğenilmeyenler eleştirilenler, sonrasında tartışılan yazarlar, edinilen dostlar, sonra soru işaretleri geliyor "acaba mı" diye, acabaların yanına kuşkular ve en sonunda baş sağlıkları..
aslında hepimiz burda kayıp hayatlarımızı yaşıyoruz yaptıklarımız, hayallerimiz, yapacaklarımız. Belki kimseye asla söyleyemediklerimiz asla söyleyemeyeceklerimiz kalp kırıklarımızı paylaşıyoruz insanlarla bilgilerimizin yanında.. ömrümüzü özetliyoruz bir şekilde başka bir sosyal paylaşım platformu gibi değil. Burda gerçek "biz"i, içimizdekini gösteriyoruz insanlara olmasını beklenileni değil.
söylemeye dilim varmıyor, şimdilik aramızda olmayan yazarın nick altını okumak acıtıyor insanı, tanımadığın hiç bir entrysini okumadığın birine eski bir dostunun yitişi gibi üzülebiliyorsun. Midenin tam ortasında bir ağırlık hissedebiliyorsun bir kişi daha ağır geldi bu dünyaya diye. Burnum akıyor işte yine..

yıllar önce aramızdan ayrılan, hiç bir entrysini hala okumadığım sadece nick altını okuduğum ditty e teşekkürler..