bugün

yüreğinin derinlerinde fırtınalar kopmuş, hayata karşı koyma gücü tükenmiş er kişinin huzursuzluğa yakarışıdır.

çekil huzurumdan! gelecek hayallerim vardı benim. umudumla doğdum, umudumla büyüdüm. oysa annemin kokusunu ilk aldığım anda hissedebilmiştim umudumun, huzurumun, zorlamakla oluşmuş yüreğimin defalarca hırpalanacağını. oysa yalan arasında en doğrusuydu benim yalanlarım. ağlıyorum şimdi bak. uzun zaman oldu ağlamayalı. ama şimdi ağlıyorum bağıra bağıra. anıra anıra ağlıyorum. sesim çıkabildiğince, gücümün yetebildiğince ağlıyorum. Allahım sanırım aklımı yitiriyorum .. çekil huzurumdan, çok geç ama çekil huzurumdan. gitsende yokki artık faydası. seni sevmiyorum. seni biten hayatıma dahil edip dibe vurmuş huzuruma tekrar umut katacağını sandığım ve içi yalanlarla dolu balonları havaya fırlatmama nedden olduğun için lanet ediyorum kendime. biliyorum patlayacak o balonlar ve tüm yalanlar düşecek başıma tekrar altında kalacağım ama bu defa gücüm yok. ezilip gideceğim ...