zayıf insan çaresizliğinin ağlatması

ileri derecede algı sahibi olanların yaşadığı üzüntü ve gözyaşıdır.
zaman zaman şahit olunan insanlar vardır ve güçsüz olup elinizden bişey gelmemesi insanı üzer.

belki o duruma gelmekte kendi hataları çoktur ama insan bazı olayları engelleyemez.

ana yok, baba yok hatun bırakmış gitmiş. tabi bunlar insanı zayıflatır, aptallaştırır, normal işleri bile yapamaz hale getirir. sonra da çevrenin tepkisi başlar.
tepki gösterenler haklı olabilir, rahatları sebepsiz yere bozulmuştur ama o insanın başına gelenler de onu güçsüz hale getirmiştir. o da haklıdır.

tam anlamıyla garibanlık tarifi bu olsa gerek.

ve işin en can alıcı yeri de, gelen tepkilere sadece "tamam bi daha olmaz" diye cevap vermektir.

allah dertlerine deva olsun.

bu tip insanlara dunya yuvarlak degil ucgenmis denilse, ucgen tabi abicim yeni mi duydun derler.dikkatleri darmaduman oldugundan gozu kendisi de dahil hicbirsey gormez.

tedavileri sevgi ve paradir he birde guvenilecrk biri.

aslında "çaresiz insan zayıflığının ağlatması" daha iyi bir tanım olurmuş.

zayıfa acımak doğaya ihanettir.
acıma yetime döner koyar g*tüne.
daha çok taze yaşadığım olaydır, kimseye acımam.