bugün

patrick süskind'in koku adlı kitabında bahsettiği gerçeklikten uzak ama bir o kadar da hoş kuramdır.

süskind özetle der ki; insanın hayati önemdeki organlarının yukarıda olma nedeni hayatın topraktan belli bir uzaklıkta gelişebileceğine inanmaktır; çünkü toprak, sürekli bir kokuşma gazı, canlılık güçlerini felce uğratan bir gaz yayar. Bu yüzden bütün canlılar büyüme yoluyla topraktan uzaklaşmaya çalışır, bu esnada kafa gibi en değerli kesimler de yukarı çıkar. insanlar yaşlılık geldiğinde ise bellerini büküp yeniden toprağa yanaşırlar, kaçınılmaz olarak letal ortamın etkisine girer ve sonunda kendilerini ölümden önceki çözüşme sürecinden geçirerek bu ortama, toprağa dönüşürler.

Bu konuya örnek olarak da menekşeleri vermiş; ölümü hatırlattıklarına ve ölümü hatırlattıkları için toprağa daha yakın olduklarına değinmiş.