yenildiği sahaya cehennem diyen taraftarlar

yani anlaşılamayan bir olaydır. mesela man. united'sinizdir, sahanızda 50 maç üst üste yenilgi görmemişsinizdir cehennem dersiniz, real madrid'sinizdir sahanızda büyük takımlardan gol yememişsinizdir cehennem dersiniz, fenerbahçe'sinizdir ezeli rakiplerinizin futbolcuları son galibiyetlerini o sahada babaları top oynarken falan görmüştür anlarız da; stat kapanırken yenilen, stat açılırken yenilen, almanya'da adı sırf başta yazıp ev sahibi konumunda olduğu için yenilen bir takımın taraftarı nasıl o sahaya cehennem diyebilir arkadaş? akıl var mantık var. tt arenaymış yok ali sami yen spor kompleksiymiş falan. bence bu "yenememe" kompleksi.

kendi sahasında dörder beşer altışar yiyen taraftarlardır.

"24 maç" yenilmeme serisini hafife alıp konum olarak avrupa gerçekçi olarak anadolu takımı olan beşiktaş'ın yenince "japon bayrağı" muhabbetine kapılan galatasaray taraftarının hortlaması da ilginçtir.

efendim galatasaray'ın ezeli rakibinin sahasında galibiyet görmesi bile bu yüz yıldan değil. kendilerini beraberlikle avutan bebeler, volkan'ın son saniye şutunda küçük dilini yuttuktan 10 gün sonra şampiyonuz demeye anca başlamıştı.

konuyu 1 maça indirgememek lazım. sahasında en çok şampiyon ağırlayan takımlar, asla kendi sahasına cehennem diyemez. stadı kapatırken de açarken de yenilebilen bir takım, mabedi olmayan bir takımdır. çünkü mabetler hak edilir.