bugün

sabah yoktu, öğlen başlıyordu hayata, geceden kalma duygusal hesaplaşmaları yok eden güneşten nefret ediyordu uyanır uyanmaz, aç karna yüzünü yıkayıp aynaya bakıyordu birkaç saniye, balkon kapısını ve holdeki pencereyi biraz daha aralayıp mutfağa doğru yürüyordu, yine terlikleri yoktu etrafta, bu yüzden annesine içten içe öfkeleniyordu ama belli etmiyordu, mutfak penceresinden gelen seslerle doluyordu zihni kahvaltı yaparken, o vakit aklında biri konuşmaya başlardı :"acaba m. nerdeydi şimdi"... m. kimdi? neden kandan önce hücum ediyordu aklına hiç bilmiyordu. uzun zamandır buna cevap da aramıyordu. sadece çay kaşığı arardı o vakitlerde. sonra tok karna içtiği sigara ve gün, beyaz fayansların üzerinde çıplak ayakla gezmekle bitiyordu nerdeyse...
Bir gün.
siktir git okuma kitabımı.