yazmaktan sıkılmak

yazmak ve kendini ifade edebilmek.. ne kadar güzel bir duygudur değil mi?
ilk başlarda acemilik çeker insan. ne yazacağını bulamaz. genellikle kısa entry'ler girmeye başlar ilk önceleri sonra ortama alışmaya başlar ve daha uzun entry'ler girmeye başlar lakin hala istediği gibi kendini ifade edemez yazar kişisi.

sonra biraz daha zaman geçirir okur yazar ve öğrenir. artık duygularını nasıl ifade etmesi gerektiğini çözmüştür kişi. yazdıkça yazar yazdıkça oylanır oylandıkça çoşar bu böyle devam eder gider.

lakin bir müddet sonra artık yazdığı şeylerden sıkılmaya başlar. bunun bir çok nedeni vardır.ya artık yazdıklarından türü en tepeye çıkmıştır ve bir hedefi kalmadığı için sıkılmıştır yahut yazacak yeni şeyler bulamıyordur herzaman kendini tekrar etmekten sıkılmış ve artık eskisi gibi yazmak yerine okumayı tercih eder olmuştur.

hedefi kalmadığı için sıkılan kişi büyük ihtimal ile yeniden başka bir nick ile sıfırdan başlayıp ''acaba tekrar tepeye çıkabilir miyim?'' şeklinde kendisine bir hedef koyar ve başlar yeniden yazmaya. yazar yazar yazar ve yine sıkılır vs yine aynı olayları yaşar.
kısacası paradokstur.
ne tam anlamıyla kurtulabilir bu olaydan cünkü bir kere yazmanın keyfini aldımı insan kolay kolay bırakamaz ne de tam olarak kendini verebilir yazı yazmaya. arada kalır. debelenir öyle amaçsızca.

Ancak bir gafil yazarın durumunu anlatan şey. Kimdir ki o gafil yazar ve usanır. Gerçek yazar asla yılmaz asla. Evet.

artık soldan soldan gelen hissiyattır. gözyaşlarıyla ıslanan kağıtlara zar zor kusulan duyguların getirdiği zorluk bıkkınlığı, sıkılganlığıdır kendisidir. artık kendini anlatmaktan sıkılmaktır. adına şiirler, metinler, duvarlar yazılası bedenlerin, şair ettikleri kalplere olan işkencesinin zirve noktasıdır, bu bıkkınlık. "anlamıyorsun işte amına koyim!" demektir bu bıkkınlık. isyandır, sitemdir, seslerin ölümü, karanlığın kararışı, kokuların leşleşmesi, heveslerin kırılması, kalbin artık atma hevesinin kalmamasıdır.

bıktım amına koyim, bıktım. anlamayan o gözlerden, kalplerden, dudaklardan, tenden bıktım. bıktım...

adını dağlara yazdımm yaarim dırını dın dırı rırı. dın dın dın dındırı rırı rıııı rıııı.