yazarların içlerini kemiren endişeleri

yazarlara sıkıntı veren kaygılardır.
Benim şöyle bi şey, bugün cafede arkadaşla sevdiğim kızın muhabbetini yapıyorduk. Bol bol isim geçiyordu bu konuşmada.

masadan kalktık, kapıya gidicem, hemen sağ masada bahsi geçen kızın arkadaş grubu, ama kız yoktu içlerinde. Çaktırmadan bana bakıp güldüklerine göre, konuşulanları baya duymuşlar.

acı olansa, kız, benim onu sevdiğimi falan bilmiyor.

sıkıntı burda başlıyor zaten. Bakalım yarın kız öğrenecek mi durumları. Of amk of.

yazarları rahatsız eden sıkıntılı durumlardır.

örneğin: (bkz: ne olacak bu memleketin hali)

Tek endişen bu olsun. Git söyle , ne endisen kalır ne bi sey. Dünyanın sonu degil ya.

an itibariyle kızın durumu öğrenip de olayı teyid ettirmek için attıgı mesajla beraber son bulmuş endişedir.
bu işi bu gece bağlıycam amk.

Eylülde doktoraya başlamak mümkün olacak mı acaba diye düşünmüyor değilim doğrusu..

başıma bir şey gelse oğluşuma kim bakar ki? *

acaba bu mu şu mu yoksa ne?

şimdi iyiyim, sağlıklıyım ve idare ediyorum ama acaba ileride sorun çıkarırlar mı? n'olur çıkarmasınlar. ben seçmedim ki.

değişken durumlardır.

Içlerini kemiren, mahveden endişelerdir, ama elden birşey gelmez o yüzden kan kussan şalgam suyu içtim deyip sonuçlara katlanilir.

lan acaba olmassa kaldırabilir miyim acaba?

kyk dan alınacak ilk kredinin belirtilen şube dısında herhangi bir yerden alınıp alınamıyor oldugunu bilmiyor olmaktır.alınamıyorsa şehir dısında 5 parasız kalınacak adeletini sikiyim dünya diye küfür edilip durulacaktır.

acaba ben yanlış mı yapıyorum? hata mı yapıyorum. neden duygularım birden bu kadar buz kesti, uğraşsam gelir mi ya da uğraşmaya değer mi? artık bilmiyorum.

uzatmayı bitirmeden üniversiteleyebilecek miyim?