bugün

uzay çağını yakalamış yazarların görmek istedikleri gezegenlerdir.
satürn' dür. o etrafını saran çemberini merak ediyorum.
dünya dışı akıllı yaşamın olduğu gezegenlerdir. fakat bu konuda canımı sıkan bir şey var:

sanırım en fazla yaşasam 40-50 sene daha yaşarım herhalde diyorum, o da öncesinde başıma bir şey gelmezse tabii. canımı sıkan şey ise muhtemelen benden sonraki kaçıncı olduğunu bilmediğim bir nesil dünyamız dışındaki akıllı yaşamlarla karşılaşacak ve ben orada olamayacağım. hayali bile tanımlayamayacağım hisler uyandıran böylesine heyecan dolu bir olaya tanık olamayacak olmam gerçekten üzücü ve gelecek nesillere fazlasıyla imrenmeme sebep olan bir durum. atıyorum bana onları göreceksin fakat ölümsüz olma şartıyla deseler sırf bunun için böyle bir cezayı kabul edebilirdim. çünkü içimde büyüyen bu merak duygusunun her şeyin sonunda henüz sönmemiş bir şekilde benimle birlikte toprağa karışıp tamamen yok olacağı gerçeği tüm bunları düşündüğümde ara sıra kabullenmekte güçlük çektiğim bir durum haline dönüşüyor.
ölmeyeceğimi söyleseler jüpiter.