bugün

Yaşamadığın şeyleri özlemek sayılır mı?
Özlem duygularım çürüdü leş gibi bir insan oldum.
geçen sene geçirdiğim mutlu yazı çok özledim, bir daha gelmemek üzere gitti.
2016da geçirdiğim mutlu yazı çok özledim, bir daha gelmemek üzere gitti.
Tunalı Hilmi’den Kızılay’a yürümeyi.
Bir insana sorgusuz sualsiz kendimi bırakmayı. paranoid kişilik bozukluğuna emin adımlarla gidiyorum.
tatile gitmeyi
2 yada 3 senede bir gidince haliyle özleniyor. sad story.
Jetonla çalışan atari oyunlarını.
Şöyle dertsiz, tasasız mis gibi berrak bir sabaha uyanmayı.
dışarda, bu kadar maliyeti yok bunun ya deyip çaya üç tl vermek ve bunun gibi birçok küçük şeyleri de.
Sanırım bu işin sonunda ne dostum kalacak ne de bazı şeyler için umudum. Tabi bu bir his. Kaybedeceksem bunları da özlerim.
Yaz akşamlarında balkonda oturup dostlarla sohbet ederken bir yandan kumsalı dalgaları seyretmek kokusunu içine çekmek denizin bir yandan kadehinden yudumlamak şarabı sakin sakin bu olayı çok özledim..
Ağız tadıyla grip, nezle olmayı özledim. Paranoya yüzünden adam akıllı grip de olamıyoruz şu alerjen günlerde gürül gürül öksüremiyoruz da arkadaş.
Ankaranın her köşesini özledim. Arkadaşlarımla rahatça görüşmeyi, sokakları. Gerçekten en ufak şeylerin değerini anladım şu karantinada.
çekirdek ailenin topluca yemek masasına oturduğu zamanlar.
şu karantina bitsin deniz kenarına gidip güneşin doğuşunu izleyeceğim. deniz havası özledim.
Birkaç yıl önce ağlayanı güldüren, yaşadığı zorluklara rağmen neşesini kaybetmemiş beni özledim.
Paşa çay ocağında yazın, akşam saat 11 gibi kulaklıkta hafif müzik çalarken duvara dibine yaslanıp oturmayı.
Sevdiğimi, kadınımı
Annemi ve babamı bir de köpeğimi.
denizi.
Marketten aldıklarımı direk yerine koymayı. Çamaşır suyunu yıkamak nedir ya.
birine sarilmayi. hayatimizda bir sürü sevdigimiz insan var ama sarilamiyoruz hic. kedimle yetiniyorum.
Jetgiller izlerken cici bebe ve hafif sıcak süt keyfini ...
üniversitede içim daralınca ve yalnız kalmak istediğim anlarda kitabımı alıp hava soğuk bile olsa titreye titreye oturduğum sahil kenarındaki çay bahçesinde geçen zamanları.
kedimi çok özledim. evlat sahibi olmak neymiş, bana o duyguyu yaşattı eşek sıpası.
Spor salonumu aşırı özledim . Bir nevi kendimizi hayata bağlayan değerlerin ne derece kıymete bindiğini anlıyoruz bu zamanda.