bugün

insanların içindeki derin ve kocaman yalnızlık korkusunun sonucudur. çevreye bakıldığında çoğu kişinin, birini gerçekten sevdiği için değil, yalnız kalmamak için elini tuttuğu fark edilebilir.
kaçınılması gereken bir durumdur. zira yalnızlığın artık çok acı verdiği insanın, başka birine tutunarak yalnızlığını gidermek istemesi, o insana bu yüzden çok bağlanması ve sonunda terk edilmesi durumunda faciayla son bulur. * yalnız olmamaya alışan insan tekrar yalnız kalır ve bu dayanılmazdır, içinde bulunduğum durumdur ayrıca.
yalnızlığın güç istediğini düşünürsek aslında insani bir eylemdir. buradaki tek yavşaklık ; karşınızdaki kişiye karşı sahtekarca davranıp ona bu durumu anlatmamanızdır.
ciddi bir ergenlik ve olgunlaşamama tribidir bu. örneğin yalnız kalmamak için kötü giden ilişkiyi noktalamaya cesaret edememek...
bir de yaşı kemale eripte yalnız kalmayayım sırf ilişkim olsun mantığıyla hareket edenler vardır ki evlere şenliktir bunlar.
bu arada yalnızlık bazen öyle güzel şeydir ki diyesin gelir ama neyi kime anlatıyorsun. boşver, koy götüne rahvan...