varoluşunu ifade etme biçimleri

bu genellikle bizim için küfürdür.

üzüldüğümüzde, kızdığımızda, maç esnasında, maç sonrası, araba kullanırken gibi..

ifade etmek bizler için daha ilkokul sıralarında kaybolmaktadır.

muhteşem bir militarist düzenekte okulu bitirmeye çalışırsın...
saç kontrolu, sakal kontrolu, cep telefonu kontrolu, üniforma vb..

daha sonra askerlikte emir-komuta zinciri ile ifaden daha da zorlaşır. keza mantık aramayacağın bir kurumdur. gözlerini kapatır vazifeni yaparsın..

evlenirsin, kocana göre bir ifade biçimi geliştirirsin. çocugun olur cocuguna yönelik varoluşun şekillenir..

zina yaparsan cehennem seni şekillendirir, alkol alırsan günahkarlıkla biçimlendirilirsin.

bizim gibi içine kapalı toplumlarda varoluşu ifade etme biçimi genelde karakolda, hastanede en kötü mezarda biter.

sartre' ın da dediği gibi "Varoluş, insanın sıyrılamadığı bir doluluktur."