uludağ sözlük itiraflardan ibarettir

70 000 itiraf. yazıyla yalnız *yetmiş bin* itiraf.

gece gece tespit yapasım tuttu. geceleri biraz entelleşiyorum da bu gece de sosyal bir olaya parmak basayım dedim.

itirafların her birini bir kağıda yazsan şükrü saracoğlu veya tt arenada bir koltuga koysan yirmi bini açıkta kalıyor.
nedir, bu kadar itiraf edecek ne var, ne var ne gördün ne yaşadın?
günlük mü burası arkadaşım, git günlük tut. itiraf com a evrildi sözlük.

hani bir kafeye ya da restorana giden insanlar köşede veya cam kenarındaki masaya kurulmak isterler. neden diye düşündün mü hiç.
çünkü insanlar kendilerini güvende hissetmek isterler. ortadaki bir masada sap gibi kalmak istemezler.

bunun bizim olayla ne ilgisi var, şu ilgisi var. sözlük çoğu yazarda güven sağlamıyor. yazar mesela sevgiliden ayrılmış git eski sevgili başlığına yaz dimi. ama yok geliyor itiraf a yazıyor. çünkü burası hem güvenli hem izlenme oranı yüksek. yani insan kendini sokağa atınca insanların kalabalık olduğu yere yönelir ya işte onun gibi bir şey.

yazdığı itiraf kısa süre sonra gerilerde kalacak ya, aman kim okuyacak duygusu yaratıyor.

neyse çok uzatmayayım. ama yazarların yalın ve içten yazdıkları tek yer itiraflar başlığı. güvenli olan, diğer yazarların rahatsız etmeyeceği, bakınız vermeyeceği tek yer orası.

neticede bu bende bu duyguyu yarattı: sözlük itiraflardan ibarettir. bana itirafını anlat sana kim olduğunu söyleyeyim.
unutmadan söyleyeyim o başlığa hemen hiç bakmıyorum ama göz işte takılıyor ki eksik olmuyor sol cenahtan biliyorsunuz.

bu durum sözlük moderasyonunun başarısızlığıdır. insanlar sadece bir başlıkta rahat yazıyorlarsa bunun sebebini açıklamak ve çözümünü bulmak onlara düşer.

(bkz: midas ın su kuyusu olarak sözlük)