türküm demeye korkar hale gelmek

tanımdır: itilip kakıldıklarını iddia eden, zulüm gördüğünü düşünen, haddi olmadan ülkeyi sahiplenenler sayesinde cümle içerisinde geçen ve vatanını belirten "türküm ben" cümlesini kurmanın korkutmaya başlamasıdır.

geçenlerde bir arkadaş ortamında açılan mevzu vasıtası ile beni deli eden duruma sebebiyet vermiştir bu durum. arkadaşım, zulüm gören,aşşağılanan, ezilen, dövülen, sövülen azınlıkların kendi etnik kökenlerini veya din- meshep gibi görüşlerini dile getirmeye korktuklarından bahsetti. yahu ben mi yanlış anlıyorum, duyuyorum?
hiç ben aleviyim! ben kürdüm! derken sesini alçaltan görmedim. fakat, bu gruplara dahil olmayanlar yani örneğin ben, cümle içinde "kürt" "alevi" kelimelerini istemsizce sesimi kısarak söylüyorum. etraf kolaçan edilmeden bu kelimeler fütursuzca ağızdan dökülemiyor. "türküm" derken acaba bir mesaj mı verdim? birisi buna tepkili yaklaşır mı? diye düşünmeden edemiyorum.
kökenlerim gürcü fakat türküm ben, türkiye de doğdum, burada büyüdüm. arkadaş kanırtmayın!

lanet olası eziklik psikolojisi içinde, kendi kimliğinden, kendi milletinden utanan insanların yapacağı iştir.
türk olmayı sanarlar ki vahşilik barbarlık..
ne düşünüyorsa eğer cidden asimile olduğunun göstergesidir.
ne demek türk demeye korkuyuyor?
bu memleket üzerinde yaşayan her kes milli kimliğini istediği gibi söylemekte özgürdür. türk olmanın utanılacak veya da övünülecek hiç bir tarafı yoktur.

ben türküm diye şişen adam kadar komiktir bu korkan adamın durumu. cehenneme kadar yolu vardır..

kız düşürmek için de yaparlar bu pisliği. marjinal görünelim bilmem ne..
siktir git gözüm görmesin..