tum kapilarin kapandigi an

birden kendinizi başıboş ve yalnız bulmaktır aslında, bir çok umut varken hepsinin birden sönmesidir, hayallerin boşa çıkmasıdır.. kendini boşlukta sallandırmaktır oturup ağlasanız olmaz, halinize bakıp gülseniz olmaz.. ne yapsanız boştur o an için.. ama unutmamalı o kapanan kapılar bi gün açılcaktır yeniden..

insanin cikmaza girdigi andir ve bu durumdan cikmasi gercekten cok zordur..bu duruma düstügü zaman insanin elinden hicbirsey gelmez olur..sevdigi insanlar, arkadaslari ,sevgilisi, ailesi kimse yaninda yoksa yapayanlizsa bu durumdan cikilmasi imkansiz gibi oluyor. sanki her zaman bu durumda olacakmis hissi uyandiriyor. konusacak , derdini anlatacak ve seni dinleyecek kimseyi bulamiyorsun. yardima muhtac oluyorsun ama yardim alicak kimseyi yoktur yaninda..kendi kendine düsünmekten baska bir caresi yoktur..güzel seyler hayal etmeye calisirsin basarmak icin icinde inancin olmasi lazim düsünürsün düsünürsün..cikar bir yol ararsin kapilar ardina kadar kapanmistir. tipki bir farenin kapana kisildigi an'a benzetirsin hayatini..elinden gelen hicbirsey yok. ümidini yitirme yeter.

(bkz: kapattık arkadaşım)

inançlı inançsız her türlü insanın allah a sığındığı andır...

çaresizlik içinde kalınıp bir çıkış yolunun bulunamadığı andır.hayat tüm heybetiyle karşınıza dikilmiştir. sizse bir nokta kadar hissedersiniz kendinizi onun karşısında. ne yapsanız ne etseniz düzeltemezsiniz hiçbir şeyi. ne bir sevgi vardır size güç verecek yanıbaşınızda ne de bir dost omzu vardır gözyaşlarınıza ev sahipliği yapacak. ne içinizde bir çıkış yolu vardır kendinizden kurtulmak için ne de dışardan biri yol gösterir size. işte tüm bunları fark ettiğinizde tüm kapılar çoktan kapanmıştır kaçıp kurtulmak için her şeyden.