toplu imha töreni içimizdeki kelimelere

söylemeç yok.

her cümle her harf her hece her gece dudaklarımızda patlasın. çok şükür halimize.

söylemelik bir çok şeyin olduğu zamanlarda yaşıyoruz amcacım.

o kadar çok ki söylemler birbiri içinde kayboluyor.

öyle bir hal aldı ki ortalık sayın amcacım.

insan o kadar çok şeyi anlatmaya çabalayıp yorulmaktansa susmayı seçiyor.

şimdi sırf içimden geleni söylemek isteyip 1 cümle kursam.

sonra biri yayına bağlanıp cevap hakkını kullansa eder sana 2.

sonra ona yanıt hakkı doğan biri bağlansa etti mi sana 3.

sonra işte bu böyle gide gide 40 ı bulur, espiri olur, güldürmez-ağlatır.

düşündürmez-söyletir, öptürmez-elletir.

madem bu kadar karıştı herkesin anlatacakları, madem o kadar çok fikir var ortada,

yalçın bey bi dakka, amca bi dakka;

bundan sonra benden uzak ol, allaha yakın kal………………………..

(noktalar küfür oluyor bu arada repliği bilmeyenler için)

öhm. içimden geçen binlerce cümlenin öznelerinin zerre umrunda olmayan bir geçlikle

kendi düşüncelerinin üstünü örtüp onları kremalı püskevit ya da pötibör arası lokum tadına ulaştıran,

kendisi kıyaslama yoluna gidip yanılgıya düşen, dna sı bozuklar sokağı sakinlerinden biri olarak yeter diyorum.

her an saçma sapan bir şeyler düşünüp daha sonra gerçekleşmesi imkansız şeylere bağlanan

daha sonrasında kendi kurduğu düşünceler yüzünden canı sıkılan

daha sonrasında bunu değiştirmek isteyip de değiştiremeyen

elinden çok şey gelecek olup da bir bok gelmeyenler neslimizin ağzını yüzünü kafa tasını sikeyim.

evet hatta bunu adnan oktar at çiftliğinde gerçekleştireyim bizzat onun gözetiminde.

hala anlatacaklarımı anlatamamış olmanın sıkıntıyla, yaşamaya çabalayıp

ya da öylemiş gibi yapıp devam edecem, biliyorum bir çoğunuz en azından bizim sokak sakinlerinden olanlar da öyle

yapacaklar.

demem o ki aslında;

YAŞAMAK BAZEN HOBiLERiMiZ ARASINDA YER ALMIYOR.

BAZEN MUTLULUK DENiLEN ANLIK “ŞEY”in büyüsüne kapılamıyormuşuz ve kapılamayacakmışız diye düşünüyoruz.

BAZI ZAMANLAR FOBi BiLE OLUYOR YALNIZLIK DIŞINA TAŞIRILMAK.

(özellikle siz kafanızda olmayıp da gerçek hayatta sanki öylemişsiniz gibi hissettirilince.)