bugün

aslında normal br durum bile sayılabilir. çünkü zaten teselli ettiğiniz kişi büyük bir üzüntü yaşamıştır ve o anda sinirlidir. ama nedense bu güne kadar hep benim başıma gelmiş durumdur. şöyle ki: ilkokul. doğan diye bir arkadaş çok üzgün. ağlıyor falan. tüm sınıf başına toplanmış teselli ediyor. sonra dedim yazıktır bende bir bir şeyler diyeyim, geçen arkadaş: "boş ver doğan takma kafana" diyor.
ben:" evet doğan boşver" diyorum.
doğan; aramızda garez olmamasına rağmen bana bakıp tüm sınıfın içinde "s.ktir git." diyor. kavgalı falan olsak neyse... hadi bu 1.
ben neye uğradığımı şaşırıyorum. hayır yani tüm sınıf sana bakıyor. kalıyorsun. zaten arkadaş kötü durumda. laf da sokamazsın yani. çook utanmıştım o zaman. neyse buna benzer bir iki olay daha oldu. sonra lisedeyiz.
özgür diye bir arkadaş var öğretmenle tartışmış ağlıyor, yine arkadaşlar başında. herkes bir şeyler diyor, ben de diyorum. bana: "s..ktir git." sonra sessizlikte herkesin başı bana dönüyor. utanmış ve dışlanmışlık benliğimi sarıyor. utanmasam ağlayacam. hayır yani niye ben? hani ne bileyim bunu bir erkeğe yapıyorlar evet. ama yani bir kız olduğum için... ne bileyim yani, erkeklerin kızlara daha nazik davranması gerekmez mi?
işte böyle yani...
Dalarım direk.**
sana iyilik eden de kabahat,kim bilir ne ettin de buldun?,beter ol e mi? ve türevleriyle karsı saldırıya gecmenize sebep olacak hadise.
(bkz: insanoğlu çiğ süt emmiş anacım)