tanklara tas atan cocuklar

Kanlı eylemlerin muhatabı olan her bir çocuğun yaptığı oyun.

oyun yaşında küçücük ellerle devlere kafa tutanlar ve yine o küçücük ellerle tanklara taş atan çocuklar onlar.

yüzüme kapalı ellerim sadece bu anlar için hazır ol da beklerken,
sevgi; paha biçilemez reyonlarda alınan allı pullu hediyelik eşya olmuş.

bugün, yarın için dün olacak ve arlı dünler arsız gelecekten haberdar, eminim.

Balonlarını kaktüslere bağlamış çocuklar var bi yerlerde biliyorum.
nasır, ömür çizgilerinin kısacık olduğu ellerindeki tek süs!
Her oyun ölüm,
her ölümü oyun sananlar
aha işte bu çocuklar.

Kaybolduklarında yerdeki taşlara kıyamayıp Yollarını kan damlalarıyla bulunlar da onlar.
Yerde bulunan her taşı cebe atmalarının nedeni, demokrasinin aniden kıyımla gelişi...

insanın sükunetini yine insanın bozduğu o topraklarda,
Zaman yaşlı, zaman aksak.

ve herşeye inat;
minicik bedenlerini merminin ucunda bırakıp, gururlarını tanka taş atarak kazananlar
tebessüm dağarcığından gülümsemeyle ölüme kucak açan da yine onlar bilirim.

Her çakıl taşı silahlarıyken onların,
bu bedenlerin fakir kokusunu alamayan
boka bulanmış burunlar da var.

utanıyorum...

tank sesiyle uyanan filistin li çocuklardır.

yürekleri tankların paletlerinde ezilmiş, ezilmekte olan çocuklardır. dünyaya direndiklerinden değil de, canları acıdığı için atarlar o taşları.

savasa , hergün gözlerinin önünde gerçeklesen vahsete , bugün beraber tas atarken ertesi gün ölüsünü gördüğü arkadasına ,acıya ,zulume verdiği en cocukca , en masumane en anlamlı tepki . offf . . .

bir bakmışsın yokmuşsun bir bakmışım yokmuşsun , olmayanların olgularının kesiştiği bu varlık yokluk arası topraklarda insanlık aleminin ne kadar utanç verici olduğunu anlatan , atılan taşın , bir onur, bir şeref göstergesi olduğu unutulmamalıdır.

karşılığında muz atılmaları gereken çocuklardır. *

filistinin çocuk genaralleri onlar...onlar; filistinli çocuklar. yani namı değer taş generaller... onlar, bildiğiniz çocuklardan değil. çocuk olamayan bir çocukluk onlarınkisi. yıllardır savaş helikopterlerinin sesleriyle uyanmaktalar. yıllardır sevdiklerinin işgalcilerin kurşunlarıyla can vermesini, evlerinin ısrail buldozerleri tarafından yıkılışını seyretmekteler. bu nedenle yaşam savaşı ilk okulları, işgal tankına atılan taş ise ilk dersleri olmuştur onların.ve onlar zülme karşi başkaldırının vatanın canpahasına savunmanın en yalın en çıplak abidesidirler...

en azından safını belli eden çocuklardır.

direnişçi cocuklar olarak adlandırabiliriz. sömürü olmamak için çaba gösteren, kutlanılası, gözlerinden öpülesi çacuklar.

(bkz: intifada filistin)