türk annelerinin yanlışları

çocuklarını aşırı korumacı yetiştirmeye çalışıp sorumluluk vermeyip sonra bu çocuk neden sorumsuz oldu demek gibi yanlışlardır.

çocuğunu, komşu çocuklarıyla kıyaslayarak, topluma özgüvensiz bireyler kazandırmaktır

devamlı başkasınnı cocuğuyla kendi evladını kıyaslaması .

-nerimanın oğlu tıbbı kazanmış. Bizimki tırt.

cocouk sahibi olursanız bunu evladınıza kesinlikle yapmayın.

her şeye karışırlar.

çocuklarına sokağı, sokaktaki tehlikeleri, gerçek dünyayı ve bu tehlikelerle nasıl başa çıkacağını anlatmak yerine sürekli oradan soyutlamaya ve bu şekilde korumaya çalışmak.

saygısızlık, şımarıklık, hayvanlara ya da kendinden güçsüzlere eziyet gibi kötü hareketler karşısında bir yaptırım uygulamamak, çocuğun her şeyi kendine hak gören şımarık bir piç olmasına yol açmak.

bu ve bunun gibi şeyler günümüz annelerinin yanlışları. şimdiki çocuklar da bu yüzden bir garip oldu. ne sokak biliyorlar ne büyüğe saygı. laf söz dinlemeyen, sanal alemde yaşayan çocuklar oldu hepsi.

bizim annelerimizden konuşursak 3-5 satırda bitiremeyiz, kaldı ki onlar için artık çok geç zaten.

Kurnazlık ile ilgisi olmayan durum. Bir kültür ve öğrenilmiş doğrular var. Bunlar çocuğu büyütürken ortaya çıkıyorsa elbette bir kimlik üzerinden eleştiri yapabiliriz.

- çocuğu eşinin ailesine göstermemek. Bunun bir benzeri boşanma sonrası çocuğu baba ile görüştürmemek işte. Biz babaannemlerle görüşmedik, babamın boşanmaya yanaşmama sebebi de sanıyorum olacakları anlamasıydı. Bizi göremezdi. Asla göstermezdi annem.

Herkesin meselesi kendisini ilgilendirir. Çocuğu bu tip şeyler için kullanmak açık açık vicdansızlıktır.

- çocuğu sokağa atmak ya da hiç çıkarmamak. Bulamadık bunun ortasını. Eskiden eve giremezdik, şimdi sokağa çıkarmıyorlar. Çocuklar sokak kültürünü öğrenmeli. Bak bundan 27 yıl önce bir anne otizmli kızını uğraşamayıp sokağa atmıştı. Aksam ezanını kadar eve gelme demişti. Çocuk araba ve insan görünce kriz geçiriyordu. O çocuğu sokakta oynayan çocuklar arasına zamanla aldı, çocuk zamanla öyle ya da böyle uyum sağlamayı öğrendi. Oyun oynamaya, seslere, insanlara, konuşmaya ve çoğu şeye çocuklar sayesinde alıştı. Sokaklar tüm çocukların eşit olduğu yerdir. Bir yerde toplanıp oynasınlar işte, bu kadar korkmaya gerek yok.

- ve çocuğu birey olarak kabul etmemek. Çocuğa danışmamak, mecbur bırakmak. Kızlar kendi eşyalarını, kıyafetlerini ve yemek istediği yiyeceği seçemiyor, anne yaşam alanını aslan gibi belirlemiş, sonra bu kızlar neden erkenden evlenmek istiyor.

Daha 99 saat yazarım ama psikolojik olarak çöktüm şu an.

Ben tuvalet eğitiminde başarısız buluyorum.

Yoksa bunca umumi tuvalet yanılıyor olamaz.

el bebek gul bebek cocuk buyutmek. genclik zamanlarinda sudan cikmis baliga donuyor cocuklar sonra.

Koruma kollama içgüdüsüyle, çocukların kişilik gelişimine izin vermeyen garip ve baskıcı zihniyetleri.

Bu ülkede 80 yaşına gelsen de, anne için çocuksundur, eleştirir, sorgular durur.
Yetişkin olduğuna bir türlü kanaat edemez.
Garip!

Haaa bir de erkek çocuğu yetiştirmede çok falsolu davranır nedense.
Kocasında şikayet ettiği her davranışı, oğluna montelemek için didinir durur.
Mesela, övününçle, " oğlum çok Canlar yakacak" der. Halbuki, " oğlum can yakmayacak, iyi ve erdemli insan olacak " dese keşke...
Çok hata yapıyorlar çoooook...

çocuklarına fazla düşkün olup hatalarını kabullenmemek.

Kocaman erkek çocuklarını minik kuşum diye , kızları da prensesim diye sevmeleri. Say say bitmez , yormayin beni. Söyle bir salamıyoruz çocukları düşsün kendi kalksın falan.

avrupalı çocukların hiç ağladığını görmedim. bu noktada bizimkiler bir yanlış yapıyor galiba. her bir şey istediğinde anne keyfi kaçmasın diye oğluşunu susturmak için dayıyor tableti cep telefonunu.

çocuğun kendi halinde büyümesine engel olmak.

burada bir noktaya çizgi çekmek istiyorum. "kendi halinde olmak" ve "tek başına olmak" çok farklı şeyler. çocuk hata yapıyor, anne pış pışlıyor. çocuk yine hata yapıyor, anne yine pış pışlıyor. bu da ileriki dönemlerde çocuğun "tek başına" kalmasına sebebiyet veriyor.

daha sonrasında; çocuğun kendi fikirleriyle büyümesini engellemek. çocuk annenin/babanın fikirleri üzerine büyüyor. onların çizgisinde ilerliyor. örnek alırsın, okey. ama taklit etmek çok başka bir şey. şimdiki çocukların hepsi "taklit eden" neslin nesilleri.

ne diyoruz? çocuğu rahat bırakın.