bugün

bir liramı emanet etmeyeceğim insan tipidir. Konuşurken gülümser, bakarken gülümser, yürürken gülümser, otururken gülümser. Uyurken de gülümsüyordur kesin yine de bilemiyorum. Böyle bir tipin yanında uyuyamadım henüz. Hayır neyin neşesi bu ne samimiyetsizlik aq.
o degilde pismis kelle denmesinin sebebinin corbalik kelleleri kaynatirken kaslarin cekilmesinden guler gibi gorunmesi harika bilgi degil mi.
Acaba aslında ne düşünüyor diye davranışları benim tarafımdan sıkça gözlemlenir. En sonunda dayanamayıp ona onun gibi karşılık verilerek beraber de delirilebilir.
Ya gülümseyen insanları severim ama sürekli gülen insandan ürperiyorum ben.
güler yüzlüdür.
Ulan hiç mi derdi yok bu herifin? Diye derin düşüncelere sevk eder. Bana da samimiyetsiz geliyor. Sevimli gözükmeye çalışmayın. Hele suratından orospu çocukluğu süzülen dallamalar hiç sevimli olmaya çalışmasın. Fotoğraf çekilen ayanlar gibi fosur fosur parlıyorsunuz.
Bu insan tiplerinden biri de benim, kendimi bildim bileli de gülümserim. şimdiye kadar da hep övgü ve teşekkür aldım (ki bence güleryüzlü olmak içten gelen birşey, bir meziyet değil), iş hayatımda da bana hep artısı oldu. Ama insanlar o kadar alışmış ki sürekli somurtuk tiplere, bizim yaptığımız insanüstü bir durummuş gibi geliyor işte.